Er was eens (Érase una vez....)... een land dat geregeerd werd door een grote boze wolf. Deze wolf had de democratie verworpen en wordt vandaag de dag vooral herinnerd als een beest wat iedere vorm van oppositie hardhandig de kop in drukte.
Onder het economisch vergrootglas zien we echter dat de man in kwestie (beter bekend als ´Franco´) ambitieus en carrière-georiënteerd was. Met 23 lentes was hij reeds kapitein en met 35 jaar was hij de jongste generaal van het Spaanse land. Onder Franco´s bewind kende het land een periode van stabiliteit en enorme economische groei. De welvaart nam toe en dit leidde in de jaren ´60 tot een nieuwe middenklasse.
Op de hindernisbaan naar de top stond één politieke beweging (de Falange), waarvan de leider in het gevang zat. Toen deze geëxecuteerd werd, werd dit stilgehouden voor de buitenwereld waardoor er geen nieuwe leider binnen die beweging gekozen werd. Franco liep op z´n gemak de hindernisbaan af en greep de macht. Dit was praktisch en doeltreffend. Het NIET-informeren kan tot macht leiden... Interesante...
De strategie van het niet-informeren (verder dan dat zal ik de vergelijking niet trekken) is op grote schaal toegepast door de banken en spaarbanken (cajas). Santander, BBVA en La Caixa zijn de sterspelers (lees: kampioenen in het niet-informeren) van de sterkste industrie in het moderne Spaanse sprookjesland. De Banco de España verplicht de banken om transparant
te communiceren maar voert vervolgens geen controles uit.
De beste, realistische rapporten en cijfers over de situatie van het Spaanse geld en de banken zijn afkomstig van buitenlandse bedrijven (marktonderzoek bureaus en consultancy firms) die in het Engels communiceren. Dat is jammer want laten de meeste Spanjaarden nou net geen Engels lezen.
Wanneer consumenten niet kunnen vertrouwen op de kracht van de Banco de España, de Spaanse banken, buitenlandse teksten en ook niet in aanraking komen met WernerFinance (ejem....), dan is hun enige uitweg naar informatie de Spaanse pers.
De Spaanse pers is veelal niets meer dan een ander sprookjesboek waarbij de banken als de gebroeders Grimm optreden. De Spaanse pers vermoeit ons al 3 jaar met het nieuws dat de Spaanse bankensector zo sterk is. Vaak (lees: heel vaak) zijn pagina vullende artikelen volledig gebaseerd op een rapport of onderzoek van Caixa Catalunya, BBVA en branchegenoten die allemaal hun eigen onderzoekafdeling hebben!
De persmuskieten nemen alles klakkeloos over wat de banken dicteren zonder ook maar enige onafhankelijkheid uit de pen te laten vloeien. Voorbeeld: 29 november: een pagina vullend artikel over de huizenprijzen die gestabiliseerd zouden zijn. Tussen neus en lippen door wordt genoemd dat het stuk gebaseerd is op een rapport van de SPECIALISTEN van de onderzoekstak van Caixa Catalunya. Op 3 december kunnen we echter in een klein persbericht lezen dat de Spaanse huizenmarkt nog voor 27% overgewaardeerd wordt en dat er nog 1,5 miljoen huizen op voorraad liggen...
Caixa Catalunya heeft net als andere banken huizen in portfolio waar ze vanaf moet. Ze heeft dus baat bij het afremmen van de huizenprijzen. Rapportjes en artikelen kunnen daarbij helpen, maar die horen niet in de nationale pers thuis. Het niveau past nét tussen Roodkapje en de rattenvanger van Hamelen met zijn fluit.
En ze leefden nog lang en gelukkig en WernerFinance blies het verhaaltje uit.
Entradas
No hay comentarios:
Publicar un comentario