In een eerder schrijven heb ik de Spanjaarden tot kampioen bellenblazen uitgeroepen. In een ander stukje gaf ik aan dat Spanje zich richting service economie en kwaliteitsproducten zou moeten bewegen. In dit stukje laat ik mijn mening/visie voor wat het is en beperk ik mij tot de harde getallen. Het verbaast mij dat de Spaanse media de getallen niet gebruikt om aan te geven waar de huizenmarkt naar toegaat: mayday, mayday...going down.
Ik trek het gordijn even opzij:
- Net als in de VS staan er in Spanje 1.000.000 woningen leeg. Het land van uncle Sam is echter 6 maal zo groot als Spanje;
- In 2000 bedroeg de waarde van uitstaande leningen aan bouwbedrijven € 33,5 miljard, in 2008 is die waarde opgelopen tot €318 miljard. Dat is een stijging van 850% en dat terwijl de huizenprijzen slechts met 10% gedaald zijn;
- Spaanse banken bepalen in 50% van de gevallen de taxatie van een woning (danger ahead!). In de helft van die gevallen gebeurt dat indirect.
- Het Spaanse werkeloosheidscijfer ligt op een kleine 18% (men voorspelt een percentage van 20 in 2010) wat overeenkomt met meer dan 4 miljoen mensen;
- Er zijn meer dan een miljoen gezinnen waarin niemand inkomen geniet! Onder die gezinnen bevinden zich vele die in een huis met hypotheek wonen.
Veel Spaanse banken verbergen hun verliezen achter een dun gordijn wat profesorisch bevestigd lijkt met zijden draadjes. Ze schroeven leningen op naar 40 jaar, schroeven de loan-to-value op naar 100% en worden vindingrijk in creatief boekhouden.
Geef het nog een jaar tot anderhalf jaar, zorg dat je een kapitaaltje gereserveerd hebt en het huisbezit in Spanje zal binnen handbereik liggen. Spaanse banken willen geen huizen bezitten (dat behoort niet tot hun core business) maar door achterstallige betalingen zijn ze verworden tot de grootste huizenbezitters van Spanje.
Paciencia.../Heb geduld.