Met twijfelen, angst en onderbuik gevoel (allemaal soft) zijn hele bedfrijven omgekletterd. Met speculeren en hoop (ook soft) zijn bellen geblazen waar Bubbilicious (de bellenblaaskauwgom uit e jaren ´80) jaloers op zou worden, maar hoop doet tevens leven. Met beide voeten op de grond staan is prachtig, maar je komt geen stap verder. Laten we dus een middenweg zoeken én positief blijven. De harde cijfers, die nooit liegen, zullen laten zien dat economische herstelprocessen -net als economiën- zich evolueren.
Deutschland en Frankrijk zijn belangrijk voor de EU-motor die waarschijnlijk eerder gaat draaien dan Obama´s economie. Traditioneel gezien zou eerst de VS op volle toeren moeten komen (eerst de beurzen, gevolgd door de economie) om vervolgens gevolgd te worden door het oude continent genaamd Europa.
Spanje is een ander verhaal. De slogan ´Spain is different´ die gebruikt werd om Spanje in toerismeland te promoten laat nu de keerzijde van de Olympische medalle uit ´92 zien. Die keerzijde is zwart of op z´n minst zo grijs als Spanje´s vergrijzende bevolking.
Die grote inmobiliaria bel die ze geblazen hebben is jammerlijk uit elkaar gespat en de druk die daarmee gepaard ging heeft makelaarskantoren en bouwmaatschappijen van de kaart geblazen. Wooshhhhhhhh... Veel Spaanse economen beweren dat de constructiesector weer snel op pootjes gezet moet worden en daar ben ik het -uiteraard- niet mee eens. Bedrijven zijn met reden (lees: door ongecontroleerd speculeren) omgevallen. ¡Malasuerte!
De Spaanse overheid wordt aangestuurd door een kapitein zonder economisch kompas die de internationale concurrentiepositie zou moeten verbeteren. Spanje moet zich niet meer op panje richten; het is nu EU lid. Spanje moet het bellenblazen achterwege laten en voor de gouden medaille van de export gaan, maar ik vraag me af of daar genoeg voor getraind is...
No hay comentarios:
Publicar un comentario